De loper met een visuele beperking
Het belang van regelmatig bewegen en sporten is groot. In 2019 is een analyse gepubliceerd van veertien wetenschappelijke onderzoeken naar hardlopen en de effecten hiervan op de gezondheid. Deze analyse bevestigt de algemene opvatting dat wie geregeld hardloopt de kans op een vroegtijdige dood met ongeveer een kwart verlaagt. Die winst zit vooral in minder risico op hart- en vaatziektes (30% minder kans) en kanker (23% minder kans). En deze gezond- heidswinst begint al bij vijftig minuten hardlopen per week.
Dagelijkse handelingen kosten mensen met een visuele beperking meer energie en vermoeidheid is een vaak genoemde klacht van mensen met een onomkeerbare visuele beperking. Vermoeidheid staat in de top vijf van problemen ten gevolge van een visuele beperking. Om de energiebalans te verbeteren en fitter in het leven te staan is hardlopen een middel dat bij mensen met een visuele beperking de vermoeidheidsklachten kan reduceren.
Maar sporten doet meer dan alleen de gezondheid bevorderen: het levert ook een positieve bijdrage aan het lichamelijke, sociale en emotionele welbevinden van de sporters. Voor veel mensen is de sociale component een belangrijke reden om te gaan sporten. Doordat mensen met een visuele beperking het risico lopen dat hun sociale omgeving verkleint en omdat zij moeite kunnen hebben in het ontwikkelen van een positief zelfbeeld, kan het (gezamenlijk) hardlopen een goed middel zijn om nieuwe sociale contacten op te bouwen.
Andere voordelen van sporten zijn onder andere een beter begrip van de mogelijkheden en beperkingen die men heeft, vermindering van angstgevoelens en depressie en een toename in zelfwaardering. Een fittere levensstijl helpt om lekker in je vel te zitten en draagt op die manier bij aan het overwinnen van mogelijke sociale drempels en onzekerheden.
Hieronder vertelt een loper die bij Running Blind hardloopt zijn ervaring.
Een hardloper uit de buurt van Leiden
Net boven de 60, loopt nu een paar jaar hard. Toen hij slechtziend werd, was hij actief bezig voor de Oogvereniging en daar hoorde hij vertellen dat er een Running Blindgroep in Leiden van start zou gaan. Hij voelde zich een soort van verplicht om vanuit zijn rol bij de oogvereniging naar de eerste training te komen. Het was zeker niet vanuit de wens om werkelijk te gaan hardlopen. Maar na deze “verplichte” training was hij helemaal verkocht.
De gezelligheid, de sfeer en het buiten zijn in de natuur gaf hem direct een heerlijk gevoel. Hij vertelt: ‘Het geeft zo’n gevoel van vrijheid om met een buddy hard te lopen. Ik begon achteraan in de groep maar nu naar een paar jaar trainen loop ik vaak (helaas nog niet altijd) op kop. Ik ben goed in vorm en deze conditie wil ik zeker blijven behouden. Ik heb daarbij ook nog een pittige uitdaging staan. Een halve marathon onder de twee uur dus ik train voorlopig nog stevig door.’